Per pentroarto al Esperanto

Per pentroarto al Esperanto
Emese KOVÁCS PÉCSKAI estas 19-jara, entuziasma junulino el Csantavér (Čantavir), en norda Vojvodino, Serbio. Ŝi tre sukcese kunligis Esperanton kun sia lerneja fako, hobio kaj estonta profesio: pentroarto. Ŝi ĵus finis la Politeknikan Lernejon, fakan mezlernejon en Subotica, Serbio. Tie ŝi estis membro de la E-fakrondo dum unu jaro kaj duono.
Dum tiu tempo ŝi ne nur lernis la lingvon Esperanton, sed ankaŭ agadis multflanke. Ŝi helpis en la organizado de la KER-ekzameno en 2015, partoprenis la internacian dulingvan pentroartan konkurson kaj ankaŭ en la kreado de logotipo por la Jaro de la Lernanto.
En la konkurso de la Triesta Esperanto Asocio „Liliana Cernecca Soranzo 2015” ŝi gajnis la duan premion. La mesaĝo de ŝia verko estis (esperante kaj hungare): „Savu vivon de la arbaro por viaj genepoj! – Mentsd meg az erdőt az unokáid számára!”.
Či-jare ŝia logotipo estis elektita por simboli la Jaron de la Lernanto de UEA kaj ILEI, kiu komenciĝis en julio, dum la 101-a UK en Nitra.
Jen mallonga mia intervjuo kun Emese:
A.L.: Rakontu al ni pri via renkonto kun Esperanto!
Emese: La Politeknika Lernejo, kie mi lernis en la grafika dezajna fako, hejmigis ankaŭ la fakrondon de Esperanto. Pro mia multflanka interesiĝo, mi deziris konatiĝi ankaŭ kun tiu ĉi lingvo, kaj pere de tiu malfermiĝis nova pordo antaŭ mi, plena je eblecoj.
A.L.: Kion signifas por vi Esperanto?
Emese: Por mi ĝi estas pli ol unu simpla lingvo. Danke al mia instruistino, plivastiĝis miaj scioj, kaj mi povis burĝoni kaj displekti mian pentroartan talenton.
A.L.: Kaj pentroarto?
Emese: Baze de pentroarto mi planas konstrui parton de mia vivo. Laŭ mi, tre gravas la celoj, revoj, sed ankaŭ la persisto. Mi jam atingis kelkajn elstarajn rezultojn en pentroarto, pro tio mi scias, ke tio estas mia vojo. Ke mi havas taskon rilate al tio. Mi klopodas fari ĉion necesan por ke mi disvolvu miajn sciojn al la plej alta nivelo.
A.L.: Kion vi opinias pri la ligo inter tiuj du, Esperanto kaj pentroarto?
Emese: Ju pli da lingvoj ni konas, des pli ni riĉigas nian personecon, kaj ankaŭ ricevas eblecon konektiĝi kun pli multe da homoj. Tio ege gravas por mi, ankaŭ rilate al miaj planoj por la estonteco, inkluzive la kampon de arto.
A.L.: En junio vi finis la mezlernejon, kaj vi daŭrigus viajn studojn en Hungario. Ĉu Esperanto troviĝas en viaj planoj?
Emese: Jes, kompreneble. Kvankam mi ĝenerale ne majstras pri fremdaj lingvoj, sed se mi bezonus mezgradan lingvoatestilon por diplomiĝo en fakultato, mi elektus Esperanton.
A.L.: Kion vi mesaĝas al la hodiaŭaj gejunuloj?
Emese: Mi apartenas al tiu ĉi juna generacio kaj ni estas kaptitoj de la virtuala mondo. Tamen, mi opinias, ke spite al tio, ni havas kien kaj al kio strebi, eble al iu nova lingvo.
Danke al Esperanto Emese sukcesis en sia lernejo gajni la titolon „Lernanto de la Generacio 2012-2016”. Krome, fine de aŭgusto, ŝi kun du siaj amikinoj okazigis komunan ekspozicion de pentraĵoj en Subotica.
Sekvinda ekzemplo! Gratulojn al ŝi!
                                                                                             Aranka LASLO
(La artikolo aperis en la septembra, 3/2016 /148/ numero de juna amiko)
Slikarstvom do esperanta
Emeše Kovač Pečkai (Kovács Pécskai Emese) je devetnaestogodišnja devojka iz Čantavira, sa severa Vojvodine, u Srbiji, puna zanosa. Veoma je uspešno povezala esperanto sa svojim školskim izborom, hobijem i budućom profesijom: slikarstvom. Upravo je završila Politehničku školu, strukovnu srednju školu u Subotici, u Srbiji, u kojoj je tokom godinu i po dana bila član Esperantske grupe.
U tom periodu ona nije samo učila esperanto, nego je i delovala na brojnim poljima. Pomagala je u organizaciji KER-ispita u 2015-oj godini, učestvovala je na međunarodnom dvojezičnom likovnom konkursu, te u kreiranju logotipa za esperantsku Godinu učenika.
Na konkursu Esperantskog društva iz Trsta, „Liliana Kerneka Soranco 2015” (Liliana Cernecca Soranzo), osvojila je drugu nagradu. Poruka njenog rada (dvojezično, prema uslovima konkursa, na esperantu i mađarskom) bila je „Savu vivon de la arbaro por viaj genepoj! – Mentsd meg az erdőt az unokáid számára!”: Spasi šume za svoje unuke!
Ove godine je njen logotip izabran da simboliše Godinu učenika u organizaciji UEA i ILEI (Universala Esperanto-Asocio, Svetski savez za esperanto; Internacia Ligo de Esperantistaj Instruistoj, Svetski savez nastavnika esperanta), koja je započela u julu, na 101-om Svetskom kongresu esperantista u Nitri (Slovačka).
Evo kratkog intervjua sa Emeše:
Kako si se upoznala sa esperantom?
Politehnička škola, u kojoj sam pohađala smer za grafički dizajn, ugostila je i grupu za esperanto. Moja široka interesovanja navela su me da se zainteresujem i za taj jezik, koji mi je otvorio nove prostore, prepune mogućnosti.
Šta za tebe predstavlja esperanto?
Za mene je on mnogo više od jednog običnog jezika. Zahvaljujući mojoj profesorici, proširila su se moja saznanja i mogla sam napredovati i razvijati svoj talenat za slikarstvo.
A slikarstvo?
Deo svog života želim izgraditi kroz slikarstvo. Mislim da su ciljevi, težnje, veoma važni, ali isto tako i istrajnost. U slikarstvu sam već postigla nekoliko zapaženih rezultata i zato znam da je to moj put i da imam obaveze u tom smislu. Nastojim učiniti sve što je potrebno, kako bih svoja znanja razvila do najvišeg nivoa.
Šta misliš o odnosu te dve oblasti, esperanta i slikarstva?
Što više jezika poznajemo, to više obogaćujemo svoju ličnost i istovremeno dobijamo mogućnost kontaktirati sa više ljudi. Meni je to veoma važno, i u pogledu mojih planova za budućnost, uključujući i umetničko polje.
U junu si završila srednju školu i nastavićeš studije u Mađarskoj. Da li se esperanto nalazi u tvojim planovima?
Da, svakako. Iako nisam baš neki majstor za strane jezike, ali ako mi za diplomiranje na fakultetu bude potrebna potvrda o poznavanju jezika, izabrala bih esperanto.
Šta bi poručila današnjim mladima?
Toj generaciji pripadam i sama, a mi smo zarobljenici virtuelnog sveta. Mislim da ipak, uprkos toga, imamo mogućnosti kamo i za čim tragati, možda za nekim novim jezikom.
Zahvaljujući esperantu Emeše je u školi uspela osvojiti priznanje „Učenik generacije 2012 – 2016”. Osim toga, krajem avgusta je sa dve prijateljice organizovala u Subotici zajedničku izložbu slika.
Primer koji zaslužuje pažnju! Čestitamo!
                                                                                    Aranka Laslo
(Prevod: Đ. Dragojlović. Članak je na espwerantu objavljen u časopisu juna amiko /mladi prijatelj/, u septembarskom, 3/2016 /148/ broju)